DRUGI OBIEG
Sobota, 5 kwietnia 2025

1.
No i dlaczego D.O. tak lubi wiosnę?
Oczywiście dlatego, że jest wyjątkowo estetyczna. Ale i latu, a nawet jesieni, pod względem estetyki, niczego nie brakuje.
Ale wiosna to święto zmartwychwstania.
Umarła natura wraca do życia i to w sposób bardzo spektakularny.
Czyżby więc par analogiam D.O. liczył na zmartwychwstanie?
No nie.
Ale, zgrzybiały starzec, liczy gdzieś tam, w głębi duszy, że wypięknieje, zyska nowe kolory, nową energię, że zyska nadzieję, że rozkwitnie.
No tak, mrzonki.
Ale niech tam, czym byłoby życie bez nadziei na lepsze jutro?

2.
Jakoś znowu nie szło D.O. polowanie na wiosnę. Dwa razy na początku dobiegającego końca tygodnia wyszedł z domu z namiastką słońca, a dotarł w zaplanowane do fotografowania miejsce, kiedy niebo było już sinoszare, pożerało kolory, a na dodatek było zimno i wiało wietrzysko.
Wybrał się więc do… Ogrodu Botanicznego, wariat jeden. Zupełnie bez sensu, bo tam jeszcze zima. To wygląda na najmniej zadbany park w Warszawie. Remontują pałac, więc może są zajęci czymś innym, niż grządkami? Nie, no D.O. wie, że kiedy przyjdzie pora, to znowu będzie tam pięknie i kolorowo, ogrodnicy odwalą kawał dobrej roboty….
Ale tymczasem D.O. zmarzł, mimo dwóch kurtek i wełnianej czapki, a przy okazji wydał najgłupiej 10 złotych. Nie ma zmiłuj się, nie ma ulgowych, legitymację dziennikarską młodzian w kasie zupełnie się nie przejął. No i nie powiedział, że nie ma tam po co iść, bo tam pełna zima, kikuty drzew, kikuty krzewów, kikuty roślin. I trochę świeżo posadzonych żonkili. A za ogrodzeniem – drzewa w kwiatach.
Następnego dnia poszedł po parku, parczku raczej, ale znów: wyjeżdża – wygląda nieśmiało słońce, 10 minut później – syf malaria.
A potem, kiedy od środy zrobiło się wreszcie słonecznie i ciepło, mógł sobie pozwolić na krótkie zaledwie wypady.
No, ale coś tam napstrykał, to taki imperatyw, żeby się tą wiosną najeść do syta, nim minie.
Napaście oczy, Czytelnicy, za chwilę ziąb, śnieg i mróz. Biedne roslinki.


Tak było w czwartek o 15 na oszklonym balkoniku D.O., zwanym „palmiarnią”. Pierwsza wartość wewnątrz, druga na zewnątrz, ale oczywiście czujnik w pełnym słońcu.


O, takie cudo udało się złowić D.O. na telefoniczne makro.


Przy budce z biletami w ogrodzie botanicznym. Dalej już bida.


D.O. robił co mógł, żeby nie widać było smutnego tła.


Wspomniane żonkile w ogrodzie botanicznym.


Dosłownie na paru drzewkach kwiatki.


To już wtorek i parczek. Oj, trzeba się było nakadrować…


To już piątkowe zestawy.


Komu pączki, komu?


A z bliska to tak jest.


A żebyście wiedzieli, jak to pachnie!


Gustowny bukiecik w donicy. Może ona i skromne, może powszechne, ale D.O, obok bratków nie może przejść obojętnie.

Wyczekiwane od dawna spotkanie.


Kolosalny złodziej. Za kradzież portfela idziesz na pięć lat do paki. Za kradzież milionów książek (wcześniej skradzionych przez rosyjskich hackerów), idziesz na przyjęcie do Białego Domu.
Pisał obszernie o tej sensacyjnej, oburzającej kradzieży na fb. parę dni temu Jacek Dehnel.
https://wyborcza.pl/7,75517,31828617,najwieksza-kradziez-dziel-w-historii-ludzkosci-zuckerberg.html#S.TD-K.C-B.5-L.1.duzy




Psiakrew! Jednego D.O. nie ma, drugiego ma za dużo i to nie jest portfel.


„Ludzie krzyczą z szoku”: Amerykanka z najdłuższym językiem na świecie
Chanel Tapper jest rekordzistką Guinnessa, ponieważ jej język ma 3,8 cala i jest dłuższy niż średniej wielkości żarówka
https://www.theguardian.com/world/2025/apr/04/guinness-world-record-longest-tongue
Zaprośmy ją do Polski i poprośmy, żeby go pokazała… No, wiesz, Czytelniku, komu.