11 lat temu

Już dawno nie napotykaliśmy na tak wiele oporów przy naszej pracy. Z drugiej strony wszyscy mamy świadomość, że jesteśmy w miejscu zupełnie wyjątkowym, powalającym zaszłościami, wzlotami ducha i wzlotami aniołów, porażającym złożonością problemów, z którymi wszystkim tutaj przyszło się borykać. Europa, czyli my, mogłaby odegrać w ich rozwiązywaniu dużą rolę. Jak się do tego zabiera? Spróbujemy odpowiedzieć na to pytanie w sobotę o 17.00!



Tomasz Pluciński jest w miejscowości Old City, Jerusalem, Israel z Agnieszką Górecką.

Odrobinę refleksji. Jerozolima - Bałagan -idealnie pasuje określenie autora książki pod takim właśnie tytułem, "BAŁAGAN" Pawła Smoleńskiego o Izraelu.
 Spacerując cudnymi uliczkami Old Town upstrzonymi straganami i sklepikami nagle zatrzymujemy się przed bramką kontrolną, na której szczegółowo wypytują nas o wszystko i sprawdzają zawartość kieszeni uzbrojeni żołnierze. Dlaczego? Skomplikowana sprawa. Alaksa - Wzgórze Świątynne, część Old Town do którego prawo przypisują sobie Żydzi, Muzułmanie i Chrześcijanie. Trzecie, po Mekce i Medynie, najważniejsze miejsce dla muzułmanów. Powód konfliktów.Dziś mogą tam modlić się tylko muzułmanie, turyści i wyznawcy innych religii mogą wchodzić tylko o określonych porach i tylko przez dwie z 15-stu bram. Wojsko widać na każdym zakręcie, są to przeważnie młodzi ludzie w wieku 20-stu paru lat uzbrojeni w M16 a prawie połowa z nich to kobiety.
   Western Wall - Ściana Płaczu - to chyba najważniejsze miejsce dla Żydów w Starym Mieście. Ortodoksyjni Żydzi - Chasydzi, modlą się tam. Jak dla mnie, ich widok jest wręcz niewiarygodny, pejsy, nakrycia głowy, charakterystyczne smukłe sylwetki, bujanie się podczas modlitwy … W dzielnicach po których się poruszaliśmy jest ich masa, widok nie do opisania.
   Wszystko jest wymieszane, w części żydowskiej często można zjeść lub kupić jakieś pamiątki u Araba i na odwrót.
   Balagan - hotel jak oaza, raj, kwiaty, fontanny a za murem małe dzieci bawiące się na , hmm…  śmietnisku albo raczej gruzowisku, jeżdżą rowerami pomiędzy samochodami stojącymi w korku. Nie widziałem tutaj placów zabaw, może i są. Dzieci bawią się tym co znajdą, na kupie kamieni, bo kamienie-skały są wszędzie.
O ściśle określonych porach słychać w całym mieście nawoływania muezin'a do modlitwy, po Turcji nawet polubiłem 😉 Rozpisałem się a nawet nie wspomniałem o tym co opowiada mam Jacek Palasinski, ale to tak jak by cytować encyklopedię z przypisami z kilku innych źródeł … sami sobie poszukajcie


Tomek Pluciński w Jerozolimie.


Ściana Płaczu.


Meczet Omara


Bar micwa w Jerozolimie


Kolejna

Anielski koncert na harfie w niszy muru obronnego w pobliżu Jaffa Gate.


Trzeba znaleźć jakąś rozrywkę w oczekiwaniu na autobus


Studiowanie Tory pod Ścianą Płaczu


Grajmy Panu na skrzypcach, grajmy Panu na ytrze…


Można też Panu zatańczyć


Dyskutować o zawiłościach Kabały…
(Wszystkie zdjęcia oprócz portretu z kamerą – Tomasz Pluciński)



Mój przyjaciel i wieloletni współpracownik Tomek Pluciński, nagle w Jerozolimie zerwał ze swoim tradycyjnym małomówstwem i rozpisał się na temat Jerozolimy do której przybył wraz ze mną po raz pierwszy w życiu; po raz pierwszy ale nie ostatni. W tych jego spontanicznych uwagach jest dużo autentyczności, dużo prawdy i dużo pasji. Pasji, którą to miasto nieubłagalnie zawsze również i we mnie wzbudza, ilekroć tam się pojawiam.

Do Jerozolimy trafiłem po latach, już jako bardzo doświadczony podróżnik. Wydawało mi się że widziałem już wszystko Jeśli widziałem Nowy Jork, jeśli widziałem Saharę, jeżeli widziałem miasta Bliskiego Wschodu i Europy Południowej, jeżeli widziałem miasteczka Ameryki Środkowej, to wydawało mi się, że nic mnie już w życiu nie zaskoczy.
 Ale myliłem się. Jerozolima to miejsce bardzo szczególne miejsce, które zawsze zapiera mi dech w piersiach i które sprawia, że za każdym razem staję przed ogromnymi, ogromnymi dylematami natury politycznej i moralnej.
Ale i one bledną wobec olśniewającego piękna brzydkich zaułków Jerozolimy. Jerozolimy chrześcijańskiej, Jerozolimy ormiańskiej, Jerozolimy żydowskiej i Jerozolimy arabskiej. Cztery miasta w jednym. Wydaje się że to Arabowie nadają temu miastu jego specyficzny charakter bardziej niż Żydzi, którzy odbudowali „pod szablon”, w specyficznym stylu, zniszczoną podczas wojny dzielnicę, stylu, który, wydawałoby się, że będzie typowym stylem żydowskim. Być może tak właśnie jest. Te domy są solidne, ciężkie niezbyt brzydkie, ale pozbawione gracji, pozdrowione seksapilu...
Ale na szczęście wśród nich pojawiają się meczety i synagogi które niszczą te wykoncypowany styl  dzielnicy żydowskiej. Tam też jest fajnie, tam też jest na swój sposób pięknie, ale jednak zapach i smak prawdziwej Jerozolimy poznajesz dopiero na granicy dzielnicy chrześcijańskiej ormiańskiej żydowskiej, na ulicy którą zdominowały stragany arabskie które to stragany każdy inny każdy bardziej kolorowy,, każdy bardziej pachnący... Są tym co upaja, co odrywa od rzeczywistości, co sprawia że kilka tysięcy ludzi rocznie wpada zachwyt tak głęboki, że trzeba ich odwieźć do szpitala i mocno przez wiele dni kurować, żeby wrócili do siebie.
Ja tę Jerozolimę ukochałem do głębi, śni mi się ona, i marzę o tym, by znaleźć się w stanie zdrowia odpowiednim by pojechać tam z Żoną, która nigdy w Jerozolimie nie była, i oprowadzić ją po ulicach zaułkach i zabytkach tego zupełnie, ale to zupełnie niezwykłego miasta. No cóż, dzisiaj bardzo niewiele zależy ode mnie, może lekarze i fizjoterapeuci poradzą sobie z moimi problemami...
Miejmy nadzieję, ale mnie sprawiłoby przyjemność zaobserwowanie chociażby jednej pozytywnej zmiany mojej sparaliżowanej praktycznie lewej ręce.